ராஜூ

"டெல்லி வரனையே முடிச்சுடலாம்னு இருக்கேன்!"

தன்னுடைய தந்தை தாயிடம் சொல்வதை உள் அறையிலிருந்து ஒட்டு கேட்டாள் சாந்தி.

"பையன் கை நிறைய சம்பாதிக்கிறான். அக்கா தங்கச்சின்னு பிக்கல் பிடுங்கல் இல்லாத குடும்பம். சாந்தியை பையனுக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்குன்னு தரகர் சொல்றார்!" - அப்பா மிகவும் சந்தோஷமாகச் சொன்னார்.

"எதுக்கும் அந்த பையனைப் பிடிச்சிருக்கான்னு சாந்தியை ஒரு வார்த்தை கேட்டுக்கலாமே!" - அம்மா சொன்னாள்.

"போடி பைத்தியக்காரி! அவ என் பொண்ணு! நான் கிழிச்ச கோட்டை அவ தாண்ட மாட்டா!"

அநாவசியமாக அப்பா பெருமையடித்துக் கொள்வதாகத் தோன்றியது சாந்திக்கு.

அப்பாவுடைய பிடிவாத குணத்தை நன்கு அறிந்திருந்த சாந்திக்கு கண்ணீர் வழிந்தது. அவளால் ராஜூவைப் பிரிந்து எப்படி இருக்க முடியும்?

ராஜூவும் அவளும் ஒரே கல்லூரியில் படித்தவர்கள். அவர்களுடைய முதல் சந்திப்பு சண்டையில் ஆரம்பித்தது. பிற்பாடு, அது சிறிது சிறிதாக நட்பாக மாறி, கடைசியில் அது பிரிக்க முடியாத அன்பாக மாறியது.

ராஜூவைச் சாந்தி அவளுடைய உயிரை விட மேலாக நினைத்தாள். ராஜூவுடன் அவளுக்குச் சிநேகிதம் ஏற்பட்ட பிறகு தன்னுடைய பழைய தோழிகளை எல்லாம் அவள் மறந்தே போய் விட்டாள் எனலாம். எப்போதும் ராஜூவுடன் அவள் இணைந்தே காணப் பட்டாள்.

கல்லூரி படிப்பு முடிந்த பிறகு அவர்கள் அடிக்கடி கடற்கரையிலும், சினிமா தியேட்டர்களிலும் சந்தித்துக் கொள்வார்கள். ராஜூவைப் பார்த்தால் சாந்திக்கு மகிழ்ச்சி கொள்ளாது. கடற்கரையில் ராஜூவின் கைகளைக் கோத்துக் கொண்டு மணிக் கணக்கில் பேசுவாள்.

இன்றும் ராஜூவைப் பார்க்க சாந்தி புறப்பட்டு விட்டாள். ராஜூவிடம் தன்னுடைய கல்யாண விஷயத்தைப் பற்றி சொல்லி, கல்யாணத்துக்கு மறுத்து விடவா என்று கேட்க வேண்டுமென நினைத்தாள் சாந்தி. ராஜூவை விட்டுவிட்டு டெல்லிக்குச் சென்று விட்டால், அவ்வளவு தூரத்திலிருந்து கொண்டு ராஜூவைச் சந்திக்க முடியாதே என்பது சாந்தியின் கவலை.

கடற்கரையில் ராஜூவைப் பார்த்தவுடன் சாந்தி ஓடிப் போய் கட்டிக் கொண்டு அழுதாள்; எல்லா விஷயத்தையும் சொன்னாள். அவளைத் தேற்றி சமாதானப்படுத்தி யதார்த்தத்தை விளக்கி, அவளைத் திருமணத்துக்குச் சம்மதிக்க வைத்தாள் ராஜூ என்று சாந்தியால் செல்லமாக அழைக்கப்படும் ராஜலக்ஷ்மி.