வீடு

ராகவனால் நம்பவே முடியவில்லை. பாரிமுனையில் ஒரு சிறிய சந்திலுள்ள மருந்து கம்பெனியில் சொற்ப சம்பளத்துக்கு வேலை பார்க்கும் அவனுக்கு, மயிலாப்பூரில் நாற்பது லட்ச ரூபாய் மதிப்பில் ஒரு பிளாட்டுக்குச் சொந்தக்காரனாவது கனவில் கூட நடக்காத விஷயமாக இருந்தது. ஆனால், அது உண்மையிலேயே இப்போது நடந்து விட்டது. அதைத்தான் ராகவனால் நம்ப முடியவில்லை.

ராகவனுடைய மனைவி ரமாவுடைய அண்ணன் பாஸ்கர் அமெரிக்காவில் ஒரு பெரிய நிறுவனத்தில் சாஃப்ட்வேர் என்ஜினீயராக வேலை செய்கிறான். அவன் மூலம் தான் ராகவனுக்கு இந்த அதிர்ஷ்டம் அடித்தது.

ஒரு மாதம் விடுமுறையில் பாஸ்கர் இந்தியாவுக்கு வந்தான். சௌகார்பேட்டில் ஒரு ஒண்டு குடித்தனத்தில் தன் தங்கை அவஸ்த்தைப்படுவதைச் சகிக்காமல் மயிலாப்பூரில் விலையுயர்ந்த பிளாட் வாங்கித் தந்தான்.

வாடகை கொடுக்க வேண்டிய செலவு மிச்சம் என்று ராகவன் சந்தோஷப்பட்டுக் கொண்டிருந்த போது தான், ரமா மூலம் கிடைத்த அச்செய்தி ராகவன் தலையில் இடியென விழுந்தது. பாஸ்கர் ராகவனுக்குக் கொடுத்தது இலவசமாக இல்லையாம்; மாதா மாதம் நான்காயிரம் ரூபாய் தவனையாகத் தந்து கடனை அடைக்க வேண்டுமாம்.

ராகவன் பாஸ்கரை மனதில் கண்டபடி திட்டித் தீர்த்தான். அவனை நேரில் பார்த்து நன்றாகத் திட்ட வேண்டும் என்று கறுவிக் கொண்டே ஆபீசிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்தான் ராகவன். வாசலிலேயே பாஸ்கரின் குரல் வீட்டுக்குள்ளிருந்து வருவதைக் கேட்டு, உள்ளே போகாமல் வெளியிலிருந்தபடியே பாஸ்கருக்கும் ராமாவுக்கும் நடந்த சம்பாஷனையைக் கேட்டான்.

"என்ன அண்ணா! உதவி செய்கிற மாதிரி செய்துட்டு, இப்போ மாசா மாசம் பணம் கொடுக்கணும்னு சொல்றியே!" - அண்ணனைக் கடிந்துக் கொண்டாள் ரமா.

"எல்லாம் காரணமாத்தான் ரமா! ஓசியிலேயே பெரிய வீடு கிடைச்ச சந்தோசத்துலே உன் புருஷன் கண் மண் தெரியாமல் அனாவசியச் செலவு பண்ணினா என்ன செய்யறது! அதைத் தடுக்கத்தான் இந்தத் திட்டம்! மாசா மாசம் உன் புருஷன் கொடுக்கற பணத்தை உன் குழந்தை பேரில் டெபாசிட் செய்யப் போறேன். நாளைக்கு அந்தப் பணம் குழந்தையோட எதிர்காலத்துக்குப் பயன்படும்." பாஸ்கர் சொல்லி முடிக்க, அவனுடைய பெருந்தன்மையை நினைத்து ராகவன் கண் கலங்கினான்.